درست کردن آتش در زمان
کمپینگ کار بسیار محبوبی است که نمی‌توان از آن چشم پوشی کرد؛ آتشی با شعله‌های رقصان، درخشان و رؤیایی که برای سال‌های متمادی مرکز تجمع و دورهم بودن ما آدم‌ها در طبیعت بوده است. این بار با هم می‌خواهیم راجع به نکات و مواردی که برای روشن کردن آتش در کمپینگ لازم است، بخوانیم. با
اسمارتیز همراه باشید.
شاید اینها را هم بپسندید!
1. پیدا کردن یا ساخت حلقه‌ای پیرامونی
درست کردن حلقه‌ی پیرامونی
سایت کمپینگ: تنها در حلقه‌های از پیش طراحی شده برای آتش، آتش درست کنید. اکثر مکان‌های کمپینگ مجهز، مکان مشخصی از حلقه‌ی قدیمی آتش دارند. درست کردن آتش داخل حلقه باعث کاهش تأثیر سو رفتار انسان بر طبیعت و کاهش خطرات ناشی از آتش افروختن می‌شود.
همیشه با گردانندگان سایت چک کنید که اجازه‌ی روشن کردن آتش در آن محل را داشته باشید. در برخی مناطق، دوره‌های خشکی شدید می‌تواند باعث شود که حتی در محل کمپینگ هم آتش روشن کردن مجاز نباشد.
شیوه چینش کلبه‌ای هیزم از شیوه‌های رایج برای درست کردن آتش است.
اگر با ماشین به کمپینگ در نقطه‌ای می‌روید که مختص کمپ زدن نیست، پیش از رفتن با متولی آن زمین این موضوع را چک کنید. منظورمان جنگل‌بار، دفتر مدیریت زمین کمپینگ یا صاحب زمین است. حتی در بعضی جاها ممکن است برای روشن کردن آتش نیاز به داشته باشید.
قبل از روشن کردن آتش موقعیت را ارزیابی کنید. اگر زمین پر از بوته و خاشاک یا شاخه‌های نزدیک به سطح زمین است، آتش کوچک درست کنید یا کلاً از روشن کردن آتش صرف‌نظر کنید. در شرایط اقلیمی خشک، پخش شدن خاکستر نیم‌سوز در هوا می‌تواند به راحتی باعث آتش‌سوزی بزرگی شود.
مناطق بکر: در جاهای دورافتاده و بکر که درست کردن آتش مجاز باشد، از حلقه آتشی که کسی قبلاً در آن اطراف درست کرده استفاده کنید. یک حلقه جدید را فقط در مواقع اضطراری بسازید و در صورت امکان، پس از استفاده آن را کامل از بین ببرید. اگر یکی از قبل وجود داشته باشد، قبل از عزیمت آن را با دقت تمیز کنید.
تمام مواد قابل اشتعال را از داخل حلقه آتش خارج کنید. در حالت ایده‌آل، سطحی که روی آن آتش درست می‌کنید باید ماسه، سنگریزه یا خاک معدنی باشد که غالبا در بستر نهرها یا سدهای شنی یافت می‌شود. گرمای شدید می‌تواند خاک سالم را بی‌حاصل کند، بنابراین سایت خود را با دقت انتخاب کنید.
گزینه جایگزین برای حلقه آتش، درست کردن خاک‌ریز است. برای این کار با بیلچه خاک معدنی (شنی، با رنگ روشن، خاک غیر حاصلخیز) را به شکل یک تپه کوچک گرد و مسطح با ارتفاع 15 تا 20 سانتیمتر درآورید و آتش را بر روی آن درست کنید. در حالت ایده‌آل، این سکو را روی صخره‌ای مسطح بسازید که بعدا به راحتی می‌توانید این تپه را پس از خاموش کردن آتش از بین ببرید.
2. جمع کردن ماده سوختنی 
ماده سوختنی مورد نیاز
برای اینکه موفق به درست کردن آتش بشوید به سه نوع ماده سوختنی احتیاج دارید: خاشاک، شاخه‌های باریک و هیزم.
خاشاک شامل ترکه‌های کوچک و تراشه‌های چوب، برگ خشک و پوشش علفی کف جنگل، شاخه‌های باریک متشکل از چوب‌های ظریف با قطر کمتر از 3 سانتیمتر و هیزم که قطعات بزرگ‌تر چوب هستند که باعث می‌شوند آتش برای مدت طولانی‌تری روشن بماند.
سایت کمپینگ: فقط از چوب محلی استفاده کنید. فروشگاه‌های اطراف محل کمپینگ، اغلب هیزم می‌فروشند و گاهی اوقات گرداننده‌های سایت هم هیزم و شاخه‌های باریک برای فروش دارند.
اگر فاصله مقصدتان از 80 کیلومتر بیشتر است، همراه خودتان چوب نبرید. محل‌های کمپینگ حتی ممکن است اجازه ندهند که با هیزم خودتان آتش روشن کنید. چرا؟ چون ممکن است حشرات مشکل‌ساز به این وسیله وارد جنگل شوند.
مناطق بکر: اگر خودتان به دنبال هیزم می‌گردید، فقط چوب‌هایی را جمع کنید که از قبل روی زمین افتاده باشند و هیچ وقت شاخ و برگ درختان، حتی درختان خشک را قطع نکنید چرا که پرندگان و جانوران از آنها استفاده می‌کنند.
قطعات چوب با قطر بیشتر از مچ دست یک بزرگسال را جمع نکنید و نسوزانید. به این دلیل که تکه‌های ضخیم چوب به‌ندرت کامل سوخته می‌شوند و معمولاً به‌صورت ضایعات ناخوشایند به‌جا می‌مانند.
“یادتان باشد که موقع جمع کردن چوب اصول به‌جا نگذاشتن رد پا را در نظر داشته باشید.”
3. چیدمان چوب 
انواع چیدمان مناسب چوب برای روشن کردن آتش
مخروطی: در این روش خاشاک را در مرکز قرار دهید و دور آن چوب‌های نازک را به شکل مخروطی بچینید، پس از قوی شدن آتش و افزایش دما می‌توانید هر وقت لازم است به آتش کنده‌های بزرگ‌تر را اضافه کنید.
کلبه‌ای: دو تکه بزرگ‌تر هیزم را به‌صورت موازی و با فاصله مناسب از یکدیگر قرار دهید تا ساختار پایه چیدمان را تشکیل بدهند. سپس دو قطعه کمی کوچک‌تر را در بالای آنها با زاویه 90 درجه قرار دهید تا یک مربع تشکیل شود. مقدار زیادی شاخه باریک و ظریف در داخل مربع قرار دهید. به همین ترتیب چندین لایه دیگر هم به صورتی که هر لایه کمی چوب‌هایش کوچک‌تر از لایه قبلی باشند روی هم بچینید، در انتها روی آن را با خاشاک و چوب‌های باریک بپوشانید. حواس‌تان باشد که فضای خالی کافی بین چوب‌ها برای رسیدن اکسیژن در نظر بگیرید.
هرمی: در لایه پایین سه یا چهار قطعه از هیزم‌های بزرگ‌تر را کنار یکدیگر قرار دهید. لایه دوم را با زاویه 90 درجه نسبت به لایه اول و با چوب‌های کمی کوچک‌تر درست کنید و چند لایه دیگر را به همین ترتیب با کوچک‌تر کردن قطعات هر لایه به‌صورت متناوب به آن اضافه کنید. خاشاک و شاخه‌های باریک را بر روی آن قرار دهید.
4. روشن کردن آتش 
روشن کردن آتش
خاشاک را با کبریت یا فندک روشن کنید. آتش‌زنه‌های خودکار از آنجا که برای تسهیل ایجاد اشتعال طراحی می‌شوند می‌توانند برای شعله‌ور کردن خاشاک مفید باشند. حتماً کبریت و آتش‌زنه ضد آب همراه خود داشته باشید، این وسایل یکی از 10 وسیله ضروری هنگام کمپینگ هستند. بعد از مشتعل شدن خاشاک به‌آرامی به آن بدمید تا اکسیژن لازم برای افزایش شدت شعله و آتش گرفتن چوب فراهم شود. با شروع روشن شدن آتش، قسمت‌های نیم‌سوز را به مرکز آتش انتقال دهید تا کامل بسوزند. در حالت ایده‌آل، باید از آنها تنها خاکستر سفید باقی بماند.
5. خاموش کردن آتش 
درست خاموش کردن آتش
برای خاموش کردن آتش، بهتر است اول با افراد محلی یا گرداننده‌های محلی چک کنید که کدام روش بهتر است تا اگر توصیه‌ای داشتند آن را رعایت کنید؛ اما به‌طور کلی باید با ریختن آب روی آتش آن را خاموش کنید. مراقب باشید در سمتی بایستید که بخار شما را نسوزاند، خاکسترها را هم بزنید و مجدداً روی آن آب بریزید. این کار را به‌دفعات لازم انجام دهید. قبل از ترک محل، خاکسترها باید به‌اندازه‌ای سرد شده باشند که بتوانید آنها را لمس کنید. از خاموش شدن کامل آتش و خاکسترهای نیم سوز قبل از عزیمت، اطمینان حاصل کنید.
“توجه داشته باشید که استفاده از خاک یا شن و ماسه برای خاموش کردن آتش مشکل
ساز است چون ممکن است باعث عایق‌بندی زغال بشود و بعدها منجر به آتش سوزی
بشود.”
پس هیچ وقت آتش را بدون مراقبت رها نکنید!
6. پاک‌سازی محل
تنها زباله‌هایی را در آتش بیندازید که کامل بسوزند و به خاکستر تبدیل شوند. پلاستیک، قوطی یا فویل آلومینیومی را نسوزانید. اگر این مواد را سوزاندید، ضایعات باقیمانده را جمع کرده و در سطل زباله بیندازید.
در مناطق بکر، هر نوع زباله‌ای که در چاله آتش‌تان هست را جمع کنید. زغال‌های باقیمانده در حلقه آتش را جمع آوردی کرده و با خود ببرید. قطعه‌های بزرگ‌تر را خرد کنید، سپس بقایای آن را در یک منطقه وسیع پراکنده کنید. مطمئن شوید هیچ اثری از خود در طبیعت آن مکان باقی نمی‌گذارید.