غار کرفتو

در سفر به کردستان حتما برای دیدن غار کرفتو هم وقت بگذارید. شاید اهل طبیعت‌گردی و غارنوردی نباشید اما اینجا را نباید از دست داد. غار کرفتو تنها غار ایران است که روزگاری یونانی‌ها وقتی پای‌شان به ایران رسید برای عبادت هراکلس از آن استفاده کردند و اتاقکی کوچک در این غار را به عنوان معبد انتخاب کردند.

بهترین زمان دیدن غار کرفتو

غار کرفتو در استان کردستان بین دیواندره و سقز واقع شده است. از آنجایی که کردستان دارای اقلیم سرد و کوهستانی است و غار در ارتفاعات برف خیز قرار دارد بهتر است در فصول بهار و تابستان به‌خصوص در ماه‌های اردیبهشت و خرداد از غار بازدید کنید.

راه دسترسی به غار کرفتو

اصلی‌ترین راه دسترسی به این غار از جاده تکاب است. با این حال براساس مبدا سفرتان، راه‌های مختلفی برای رسیدن به غار کرفتو وجود دارد. متداول‌ترین مسیرهای رفتن به غار کرفتو از استان کردستان و استان زنجان است. از طریق استان کردستان از سنندج تا شهر دیواندره حدود 100 کیلومتر فاصله است و از استان زنجان تا دیواندره و بیجار حدود 200 کیلومتر فاصله. بعد از رسیدن به دیواندره باید به سمت سقز حرکت کنید و پس از طی حدود 40 کیلومتر به سمت شمال، یک سه راهی در سمت راست وجود دارد که به سه‌راهی تکاب معروف است و تابلو غار کرفتو در ابتدای این سه راهی نصب شده. از سه‌راهی تکاب تا غار 33 کیلومتر فاصله است که با تابلوهای راهنمایی به ‌راحتی می‌توانید به غار برسید.

هزینه‌ی بلیط و ساعات بازدید

بلیط ورودی برای گردشگران ایرانی: 2500 تومان
بلیط ورودی برای گردشگران خارجی: 15 هزار تومان
روزهای بازدید: همه روز هفته
ساعات بازدید: از 8 صبح تا 17

دانستنی‌های قبل از دیدن غار کرفتو

راهنمای بازدید از غار کرفتو

این غار آهکی با قدمتی در حدود 65 تا 251 میلیون سال پیش هم‌زمان با دوره‌ مزوزوئیک‌ها سال‌های زیادی زیر آب پنهان بود و در اواخر این دوره ارتفاعات آن از آب خارج شده است.  البته بخش‌هایی از این غار هنوز تا عمق قابل توجهی آب دارد. غارشناسان و گردشگران برای گذر از این بخش‌ها از قایق استفاده می‌کنند. کرفتو 1500 متر طول و 700 متر عرض دارد و متشکل از دو بخش طبیعی و دستکند است. موقعیت غار به گونه‌ای ست که به‌طور کلی بادگیر نیست و در زمستان‌ها برف دامنه جنوبی آن را نمی‌پوشاند در حالی که 500 متر آن طرف تر، قسمت جنوب شرقی غار کاملاً بادگیر است و در فصل سرما کاملاً از برف پوشیده می‌شود. در نتیجه زمستان‌ها و هنگام سرما درون غار از سمت غرب گرم و در تابستان و هنگام گرما به لحاظ کوران باد درون غار خنک است. به دلیل زلزله، ریزش و تخریب در طول زمان در صخره‌های بیرونی و پیرامون دهانه ورودی تعدادی از اتاق‌ها و راهروها مسدود شده و اطلاعات دقیقی از آنها در دسترس نیست، این تخریب‌ها هنوز هم کاملاً مشخص است.
ارتفاع دهانه ورودی فعلی غار از ابتدای مسیر حدود 20 الی 25 متر است که دسترسی به آن با 220 پله میسر می‌شود. بعد از طی پله‌ها به نخستین اتاق دستکند در طبقه اول وارد می‌شویم. در این طبقه سه اتاق اصلی با ارتفاع 4 متر قرار دارند تمامی اتاق‌ها دارای پنجره‌های مشرف به دره‌اند و به هم راه دارند. در اتاق آخر که دو نبش است، یک حوض ساروجی کم عمق و یک آتشدان قرار دارد که محل انجام مراسم آیینی بوده است. از نکات جالب این طبقات این است که در بخش‌هایی که پنجره و نورگیر دارند، تنورهایی ساخته شده است؛ بنابراین می‌توان گفت از این قسمت‌ها برای پخت‌وپز و به‌عنوان آشپزخانه استفاده می‌کردند. در این طبقه، چاه عمیقی هم وجود دارد که ساکنان غار با ساختن 17 پله توانسته بودند به مجرای چشمه زیر غار دست یابند و به این ترتیب آب مورد نیازشان را تأمین کنند که سیستم آب‌رسانی جالب و عجیبی بوده است.
بخش طبیعی غار با یک دالان وسیع طبیعت ساخته با ارتفاع 2.5 متر شروع می‌شود. در انتهای این دالان 3 دالان دیگر وجود دارد که دو دالان دست کنده‌اند و سقف‌های منحنی دارند و دالان طبیعت ساخت در کنار آنها به‌سوی انتهای غار می‌رود. پس از این دالان و چند دهلیز فرعی، دالانی پوشیده از آب قرار دارد و نخستین تالار بخش طبیعی غار با ارتفاع 15متر بعد از گودال آب گرفته قرار دارد. در این تالار تعدادی تپه قهوه‌ای رنگ از فضولات انباشته شده خفاش‌ها وجود دارد. همچنین تعدادی کاسه طبیعی به شکل نیم کره در سقف غار وجود دارد که بعضی از آنها محل تجمع خفاش‌های آویخته به هم بوده است.
پس از تالار خفاش‌ها، تالار کلاه لنگی قرار دارد که دهانه زیرزمینی غار در آن واقع شده که با شیبی تند به عمق 10 متر و از مسیری خاکی و لغزنده به زیرزمین منتهی می‌شود. زیرزمین محوطه‌ای با مساحت 4500 مترمربع و ارتفاع 15متر است که در دو انتهای آن دو دخمه دایره شکل قرار دارد.
در ادامه مسیر اصلی غار طبیعی و پس از تالار کلاه لنگی، دالان آدمک، تالار ستون‌ها، تالار کوهستان، دهلیز انتهایی و در نهایت یک دخمه قرار دارد. در وسط آن یک گودال پر از آب زلال و یک ستون قرار دارد که از زیباترین بخش‌های غار است. طول غار طبیعی بدون در نظر گرفتن قسمت‌های فرعی و زیرزمین حدود 600 متر است. پس از انجام گمانه‌زنی‌هایی در محوطه درون غار و بیرون آن، 22 هزار قطعه سفال مربوط به دوره‌های مختلف غار به دست آمده که مطالعات بر روی این سفالینه‌ها نشان می‌دهد که غار کرفتو در دوره‌های پارت و ساسانی و قرون هفت و هشت هجری فعال بوده، ولی نوع فعالیت و مورد استفاده‌اش در طول زمان متفاوت بوده است. این غار از سال 1318 ثبت میراث فرهنگی شده است.