خانه کرد

خانه کرد (موزه مردم شناسی) سنندج  در «عمارت آصف» از بناهای تاریخی و ارزشمند استان کردستان واقع شده است، بازنمودی از تاریخ و فرهنگ مناطق مختلف کردنشین را به نمایش می‌گذارد و بزرگ‌ترین موزه مردم‌شناسی مربوط به یک قوم در کشور ایران است. اگر می‌خواهید از یک کردستان کوچک در دل کردستان بزرگ دیدن کنید حتماً از این مکان دیدن کنید.

بهترین زمان دیدن خانه کرد

چهارفصل کردستان دارای زیبایی‌های منحصربه‌فردی است اما از آنجایی که سنندج یک منطقه کوهستانی است و زمستان‌های سردی دارد فصل‌های بهار و تابستان برای بازدید مناسب‌ترند، به‌خصوص در بهار کردستان رنگ و بوی دیگری دارد و زیبایی‌هایش دوچندان می‌شود. همچنین در طول عید معمولاً برنامه‌های ویژه‌ای در خانه کرد مانند مراسم "هه لپرکی"، پخش موسیقی محلی، مکانی برای عکاسی با لباس محلی و پوشش سنتی کردی برای گردشگران در نظر گرفته می‌شود که بازدید از آن را جذاب‌تر می‌کند.

راه دسترسی به خانه کرد

عمارت آصف وزیری (خانه کرد) در محله تاریخی سرتپوله سنندج در ضلع شمالی خیابان امام (شاپور) نزدیک به سه راه شهدا (حبیبی) واقع شده. دسترسی پیاده به آن از سمت خیابان طالقانی و بازار بسیار راحت است. برای دسترسی سواره اگر با خودروی شخصی سفر می‌کنید بهتر است ماشینتان را در یکی از پارکینگ‌های عمومی خیابان فردوسی مانند پارکینگ روباز ناصرخسرو پارک کنید و با چند دقیقه پیاده روی به میدان انقلاب، خیابان امام و خانه کرد برسید. به دلیل یک طرفه بودن خیابان امام بهتر است به‌جای تاکسی خطی از تاکسی دربست استفاده کنید. ضمناً نزدیک‌ترین ایستگاه حمل و نقل عمومی به خانه کرد ایستگاه اتوبوس ناصر خسرو است.

هزینه‌ی بلیط و ساعات بازدید

بلیط ورودی برای گردشگران ایرانی: 2 هزار تومان
بلیط ورودی برای گردشگران خارجی: 8 هزار تومان
روزهای بازدید: هر روز هفته به‌جز جمعه‌ها
ساعات بازدید: از 8 صبح تا 13 و از 15:30 تا 19:30

دانستنی‌های قبل از دیدن خانه کرد

راهنمای بازدید از خانه کرد

عمارت آصف با بیش از 4000 متر مربع مساحت از قدیمی‌ترین بناهای اعیانی شهر سنندج است که متعلق به میرزا علی نقی خان لشکر نویس ملقب به آصف اعظم (دیوان) بوده است. آصف دیوان از خاندان قدرتمند وزیری بود که نسل اندر نسل وزرای حاکمان اردلان بودند و تا اواخر حکومت قاجار قدرت واقعی کردستان در دست آنها بود و پس از تملک این عمارت توسط پدرش، در زمان آصف دیوان شکوه نهایی خود را به دست آورد و از این رو به بنای آصف وزیری معروف است. ورودی عمارت با یک عقب نشینی برِ خیابان امام قرار دارد. با نمای آجری، شکل نیم هشتی و با قوس نیم دایره در دوره پهلوی اول (1311-ه.ش) ساخته شده است و در ساخت درب آهنی بزرگ آن از طرح‌های اسلیمی استفاده شده است. این سر در متأثر از بناهای مشیر دیوان و عمارت ملالطف الله شیخ الاسلام است.   بعد از عبور از هشتی و دالان ورودی وارد حیاط اصلی (بیرونی) مجموعه می‌شویم. این حیاط مستطیل شکل و یک ایوانی است و در داخل حیاط آب‌نمای زیبایی در مقابل تالار اصلی قرارگرفته که آب آن از یک رشته قنات تأمین می‌شود و در کنار آن باغچه‌ی بزرگ و سرسبزی نیز طراحی شده است. در ضلع شمالی حیاط، قدیمی‌ترین بخش بنا که تالار اصلی یا تالار تشریفات است قرار دارد. دارای ایوان ستون‌دار چوبی و سرستون‌های مقرنس است که مربوط به دوره صفویه است. شامل بخش شاه نشین یا اتاق خان و مجموعه دور آن می‌شود، اتاق خان، اتاق پشت ایوان شمالی است و بیشترین تزیینات را دارد مانند مقرنس‌ها و آینه کاری‌ها و سه دری زیبای آن با شیشه‌های رنگی، این قسمت از بنا در دو طبقه ساخته شده است که در طبقه دوم نیز اتاق‌های باز و گسترده با تزیینات جالبی وجود دارد و به کوه آبیدر دید دارد. در طرفین فضای تالار اصلی دو راهرو با سه دری‌های تودرتوی دواشکوبه تعبیه شده است. بخش شرقی تالار اصلی هم‌زمان با تالار ساخته شده ولی بخش غربی جدیدتر بوده و در سال‌های اوایل حکومت پهلوی تقریباً همانند فضاهای بخش شرقی بازسازی شده است. ضلع غربی عمارت دارای یک ایوان سرتاسری با ستون‌های آجری است. در پشت این ایوان سرتاسری یک تالار با ارسی بسیار زیبا با طرح اسلیمی قرار دارد. هر اتاق در این بخش به‌وسیله سه در به اتاق بغلی خود وصل می‌شود و اتاق پشت ایوان غربی دارای یک ارسی سه دری است که با شیشه‌های رنگی و ارتفاع بلند خود فضایی آرامش بخش و زیبا را به وجود می‌آورد. همچنین در طرفین این بخش دو اتاق قرار دارد که یکی از آن‌ها به حمام مجموعه و دیگری به حیاط اندرونی متصل می‌شود. در قسمت شرقی اتاق‌های متعدد با سبک پنجره‌های هفت دری و هلالی در دوران قاجار ساخته شده‌اند. گالری‌های موزه مردم شناسی که در آنها جزییات زندگی سالیان گذشته مردم کردستان را می‌توان دید شامل غرفه‌های زندگی شهری، روستایی، مکتب خانه، جولایی، آثار چوبی استاد علی اکبر بهزادیان، سازهای بومی، بخش مشاهیر، اتاق خان، بخش پوشاک و زیورآلات، غرفه‌های مشاغل و فنون (پالان دوزی، کلاش بافی و آهنگری) و اسناد و عکس‌های تاریخی در این قسمت‌ها به نمایش گذاشته شده‌اند. در ضلع شمالی کنار حیاط، بخش اندرونی قرار دارد که در اوایل دوره پهلوی و بر اساس معماری بومی ساخته شده است. در این بخش بنایی دو طبقه با یک طبقه زیرزمین و ایوانی با ستون‌های چوبی و تزئینات گچ‌بری با سرستون‌هایی به شیوه‌ی کورنتی دیده می‌شود. این بخش دارای یک حیاط جدا و مخصوص به خود است که در آن یک آب‌نمای کوچک و باغچه وجود دارد. در حال حاضر در این بنا کارگاه مرمت آثار و کتابخانه تخصصی قرار دارد.