اسکیموها افرادی بومی هستند که در نزدیکی بخش‌هایی از منطقه‌ی شمالی سیبری تا
کانادا زندگی می‌کنند. بیشتر ما زمانی که کلمه‌ی
اسکیمو را می‌شنویم، افرادی محلی را تصور می‌کنیم که لباس‌های خزدار پوشیده‌اند، در چادرهای خود در ایگلوس زندگی می‌کنند و روی سورتمه‌هایی سوار می‌شوند که توسط هاسکی‌ها کشیده می‌شوند. با وجود این‌که قبایل شمالی زیادی وجود دارند که به این شکل زندگی می‌کنند، ولی هیچ‌کدام از آن‌ها به درستی نمی‌دانند که واژه‌ی اسکیمو از کجا آمده است. بعضی‌ها می‌گویند این کلمه به معنی «گوشت خام خور» است و بعضی دیگر معتقدند این واژه از کلمه‌ی اوجبوا که به معنای «خال‌های برفی» است گرفته شده. با
اسمارتیز همراه باشید تا درباره‌ی اسکیموها بیشتر بدانید.
شاید اینها را هم بپسندید!
اسکیموها چه کسانی هستند؟اسکیموها یا اینوئیت‌ها (Inuit)، بومیان ساکن بخش‌هایی دورافتاده در مناطق شمالی هستند که از سیبری شروع و به کانادا منتهی می‌شود. در سال 1917، شورای صلیبی اینوئیت رای داد که کلمه‌ی اسکیمو باید با واژه‌ی اینویت عوض شود. در حال حاضر حدود 60 هزار اینوئیتی در کانادا ساکن هستند که در گذشته در اینویت نونانگات زندگی می‌کردند. گرینلند هم دارای 50 هزار اینویتی است که با توجه به جمعیت کمی که در این منطقه زندگی می‌کنند، حدود 89 درصد از جمعیت را تشکیل می‌دهند. در شمال شرقی روسیه هم اسکیموهای سیبری در سواحل دریای برینگ ساکن هستند. در کل ICC متشکل از 160 هزار اینویتی است که در کانادا، گرینلند و روسیه ساکن هستند.
اصطلاح کانادایی «اینویت» یا «یوپیک» به تدریج جایگزین اصطلاح اسکیمو شده است. هر یک از این واژه‌ها در شهرک‌های مختلف اسکیموها مورد استفاده قرار می‌گیرند. در کانادا، گرینلند و آلاسکای شمالی، اسکیموها با واژه‌ی اینویت یا زیرمجموعه‌ای از اینوپیات شناخته می‌شوند، ولی واژه‌ی یوپیک به اسکیموهای ساکن آلاسکا و سیبری غربی اشاره دارد. اصطلاح اسکیمو در بعضی از مناطق به ویژه در کانادا و گرینلند، واژه‌ای تحقیرآمیز محسوب می‌شود، زیرا این نامی نیست که خود اسکیموها برای خودشان انتخاب کرده باشند و همچنین این واژه در زبان آلگونکی به معنای «گوشت خام خور» است. سومین گروهی که به عنوان اسکیموها شناخته می‌شوند هم «آلوت» نام دارند که در جزایر آلوتیان زندگی می‌کنند. ولی نزدیک‌ترین گروه به اسکیموها قوم مغول هستند که در شرق آسیا زندگی می‌کنند. اسکیموها در مناطق قطبی که به خاطر سرمای شدیدشان معروف هستند، زندگی می‌کنند.
تاریخچه‌ی اسکیموهامدارک باستان شناسی نشان می‌دهد اسکیموها حدود 5000 سال پیش در آمریکای شمالی زندگی می‌کرده‌اند. بعدها این گروه اولیه در آلاسکا و توسط افرادی که متعلق به قبیله‌ی ابزار کوچک شمالی بودند و در آسیای شرقی گسترش پیدا کرده بودند، تکامل یافتند. اجداد این افراد تقریبا از 2 تا 3 هزار سال پیش به سیاسکا مهاجرت کرده بودند. آثار باستانی که در آلاسکا کشف شده، درست شبیه آثاری است که در سیبری یافت شده بودند و قدمت آن‌ها به حدود 18 هزار سال قبل برمی‌گشت. زمانی که اسکیموها برای اولین بار به صورت گسترده با اروپایی‌ها تماس برقرار کردند، جمعیتی حدود 50 هزار تفر داشتند که این عدد با گذشت قرن‌ها، تقریبا ثابت باقی مانده است.
زبان‌های اسکیموهازبانهایی که اسکیموها به کار می‌برند در خانواده‌ی اسکیموهای آلوت طبقه بندی می‌شوند. زبان‌های اسکیموها به دو شاخه‌ی زبان‌های اینویت و یوپیک تقسیم می‌شوند. زبان اینویت دارای لهجه‌های زیادی است که با توجه به محل زندگی و نوع قبایل متفاوت است. لهجه‌های اینویت شامل موارد زیر هستند:
اینوکتیتوت: این زبان در واقع یکی از لهجه‌های زبان اینوئیتی است که اسکیموهای کانادا و گرینلند از آن استفاده می‌کنند. این زبان در نوناووت کانادا به همان اندازه‌ی مناطق شمال غربی، به عنوان زبان رسمی شناخته می‌شود. گویش‌های فرعی این زبان شامل اینوتیتوت و نوناویمیوتیتوت است.
اینیوپیا: حدود 2000 نفر در شمال و شمال غربی آلاسکا با این لهجه صحبت می‌کنند. این زبان فاقد دسته‌بندی برای جنسیت و مقالات است و گویش‌های آن به دو دسته تقسیم می‌شود که در شهرهای مختلف با نام اینیوپیای آلاسکای شمالی و اینیوپیای شبه جزیره‌ی سوارد شناخته می‌شوند.
اینوویالوکتون: این گویش در میان اینویت‌های غرب کانادا به چندین دسته‌ی مختلف تقسیم می‌شود که عبارتند از: سیگلیتون ، اینویناشتون ، اوومارمیوتون و ناتسییلمینوت.
کالالیزوت: حدود 57 هزار نفر در گرینلند با این لهجه صحبت می‌کنند. در واقع این یکی از زبان های رسمی کشور است.
لهجه‌های زبان یوپیک هم در دسته‌های زیر طبقه بندی می‌شوند:
یوپیک سیبری مرکزی: مردم یوپیک در سیبری و همچنین اهالی جزیره‌ی سنت لارنس که بخشی از آلاسکا است، به این زبان صحبت می‌کنند.
یوپیک آلاسکای مرکزی: در جنوب و غرب آلاسکا حدود 10 هزار نفر با این زبان صحبت می‌کنند. این زبان در میان زبان‌های بومی پرکاربرد در ایالات متحده، مقاوم دوم را دارد.