اگر حتی یک بار هم به
درکه رفته باشید، نام درکه با خاطره‌ی میوه‌های ترش و تمشک‌ها و آلوهای جنگلی هوس انگیز در ذهن‌تان تداعی می‌شود. درکه تفرجگاهی روستایی در شمالی‌ترین نقطه‌ی تهران است که در تمام آخرهفته‌های خوش‌آب و هوای سال، میزبان خانواده‌ها و کوهنوردان مشتاق گردش در هوای خوش و پر اکسیژن است. این منطقه‌ی قدیمی تهران در امتداد رودخانه‌ی درکه تا اوین ادامه دارد و مبدا حرکت گروه‌های کوهنوردی به سمت قله‌ی توچال یا پلنگ چال می‌باشد. با
اسمارتیز همراه باشید تا با درکه تهران بیشتر آشنا شویم.
بهترین زمان دیدن درکه
با اینکه تهران به شهر چهار فصل معروف است اما قطعا روزهای برفی فصل زمستان نمی‌تواند انتخاب مناسبی برای رفتن به محله‌ی درکه با آن همه فراز و نشیب باشد. علاوه بر گردشگران محلی، کوهنوردان حرفه‌ای نیز فصل‌های معتدل سال مانند بهار را برای رفتن به درکه انتخاب می‌کنند. البته دیدن درکه در پاییز هزار رنگ تهران نیز چندان خالی از لطف نیست. برای بررسی وضعیت
آب و هوای درکه،
اینجا را ببینید.
آبشار درکه
آدرس و راه‌های دسترسی به درکه
برای رفتن به درکه به دلیل کوهستانی بودن این منطقه بهتر است از صحت کارکرد ماشین خود مطمئن شوید تا در سربالایی‌های تند کوچه‌های درکه گرفتار نشوید. بعد از خروج از بزرگراه چمران برسانید به‌سمت ولنجک به میدان دانشجو خواهید رسید، کافی‌ست این مسیر را در خیابان درکه ادامه دهید تا به تفرجگاه اصلی درکه برسید. مسیر دیگر نیز از سمت بزرگراه یادگار امام و خروجی خیابان اوین است که از آنجا نیز با ادامه دادن خیابان به سمت خیابان اصلی درکه خواهید رسید. بعد از رسیدن به دره‌ی اصلی اگر خیلی خوش شانس باشید و یا صبح خیلی زود رسیده باشید به راحتی می‌توانید نزدیک به ورودی پارک کنید، در غیر این صورت باید در پایین مسیر پارک کرده و این سربالایی را تا ورودی پیاده بروید. متاسفانه، گزینه‌ی مترو در محله‌ی درکه موجود نیست و تا به حال ایستگاه مترو در این محله ساخته نشده است. برای استفاده از اتوبوس نیز تنها می‌توان از خط 218 درکه به پایانه
تجریش استفاده کرد که در طول مسیر خود از خیابان درکه، بلوار رشید‌الدین فضل الله، خیابان مقدس اردبیلی و
خیابان ولیعصر گذشته و در پایانه‌ی تجریش توقف می‌کند. البته همواره گزینه‌ی سریع و راحت تاکسی از میدان تجریش در دسترس گردشگران است.
آدرس درکه: بزرگراه شهید چمران، خیابان یمن، خیابان رشید الدین فضل الله، بعد از میدان دانشگاه، خیابان درکه
1- پناهگاه کوهنوردی پلنگ چال در ارتفاع 2550 متری در کوه‌های درکه قرار دارد و اولین ایستگاه استراحت کوهنوردان محسوب می‌شود.
2- معنای نام درکه در واقع دره‌ی کوچک است، اما بعضی آن را کلمه‌ی تغییر شکل یافته‌ی درگ، به معنای نوعی کفش می‌دانند که در قدیم برای حرکت در برف از آن استفاده می‌شده.
3- مساحت تقریبی محله‌ی درکه از انتهایی‌ترین نقطه‌ی کوه‌پایه‌ها تا حدفاصل محله‌ی اوین، 512480 کیلومتر مربع است و به عنوان محله‌ی 31 از منطقه‌ی 2 شهرداری تهران محسوب می‌گردد.
4- به محله‌ی درکه محله‌ی سادات نیز گفته می‌شود، زیرا تقریبا تمام مردم بومی این محله از نسل امامزاده سید محمد والی، از نوادگان علی بن حسین می‌باشند و به این ترتیب تمام اهالی بومی درکه، از سادات هستند.
5- سید بودن اهالی درکه بر نام خانوادگی آن‌ها نیز تاثیر گذاشته است چنان‌چه اکثر فامیل‌ها در این محله با میر یا سید شروع می‌شود. مانند میرمهدی و میرعمادی و سید مفیدی.
6- در طول مسیر رودخانه‌ی درکه، رودخانه ای که از ارتفاعات
توچال سرچشمه می‌گیرد، پوشش درختان جنگلی متنوعی وجود دارد. مابین این جنگل کوچک، جاده‌ی کوهستانی باریکی وجود دارد که تنها مسیر ارتباطی به ارتفاعات پلنگ چال و سپس سایر قله‌های مرتفع‌تر است. این جاده گهگاهی در طول مسیر به وسیله‌ی پل‌هایی باریک بر عرض رودخانه به سمت شرق یا غرب رودخانه جا به جا می‌شود.
رودخانه درکه
راهنمای بازدید از درکه
اگر از بافت مسکونی درکه که در امتداد رودخانه قرار دارد رد شوید و به سمت کوه بروید به دره‌ی اوین می‌رسید که فضایی پلکانی است با استخری طبیعی، استخری که از تجمع آب رودخانه در کنار پلی ایجاد شده است. جایی که آخر هفته‌ها مملو از زوج‌ها و خانواده‌ها و گردشگرانی است که به امید تنفس هوایی تازه و پیاده روی در کوه‌پایه‌های زیبای درکه به این منطقه آمده‌اند. در طول این مسیر، نقطه به نقطه می‌توان رستوران‌ها و قهوه خانه‌های سنتی و مدرن فراوان و دکه‌های فروش ترشی‌جات متنوع را دید. این منطقه را امروزه اهالی درکه، هفت حوض می‌نامند.
تفریح و پیاده روی در درکه
نه تنها بسیاری از تهران‌نشین‌ها، بلکه مسافران نیز قدم زدن در کوچه پس کوچه‌های درکه را به تفریحات درون شهری ترجیح می‌دهند. لذت بردن از آب و هوای خوش و تمیز درکه در کنار صدای گذر آب رودخانه‌ی درکه چیزی نیست که به این راحتی‌ها در دل کلان شهر تهران به دست بیاید. برای این کار باید صبح زود از خواب ناز بیدار شد و خود را به شمالی‌ترین نقطه‌ی تهران رساند تا هم بتوان جای پارک مناسب پیدا کرد هم از حلوتی و آرامش درکه نهایت استفاده را برد زیرا با گذشت زمان و رسیدن به ظهر و وقت ناهار، ازدحام جمعیت مخصوصا در کافه‌ها و رستوران‌های مسیر درکه دست کمی از ترافیک تهران نخواهد داشت. خوشبختانه هنوز بافت قدیمی درکه، لذت قدم زدن در کوچه باغ‌های قدیمی و دیدن خانه‌هایی با سقف شیروانی و دیوارهای کاهگلی را برای گردشگران باقی گذاشته است. در این بین اگر چشمتان به الاغ یا قاطری افتاد که در حال جا به جایی افراد یا وسایل است، تعجب نکنید، درکه هنوز هم اصالت خود را حفظ کرده است. حاشیه‌ی رودخانه‌ی درکه و قسمت‌های شمالی جنگل درکه مکان دنج خوبی برای عکاسی و پهن کردن بساط پیک نیک و لذت بردن از صدای خوش رودخانه است.
نمایی از درکه
امامزاده سید محمد والی
از جاهای دیدنی درکه می‌توان به بنای مرقد امامزاده سید محمد والی از نواده‌های امام سجاد اشاره کرد. ایشان در دوران ولیعهدی
امام رضا و حکومت مامون عباسی به ایران آمده و در بین راه خبر شهادت امام رضا را می‌شنود و از بیم جان در غاری در محل فعلی درکه پناه می‌برد و کم‌کم مردم مذهبی به دلیل کرامات آن حضرت در این محل جمع شده و خانه می‌سازند. امامزاده سید محمد والی دو دختر داشته که با دو تن از جوانان اطراف ازدواج می‌کنند و در درکه ساکن می‌شوند و به این ترتیب روستایی از نسل ایشان ساخته می‌شود. بعد از فوت امامزاده سید محمد والی مردم محلی برای ایشان مقبره‌ای می‌سازند که بعدها فرسوده می‌شود و بنای فعلی به جای آن ساخته می‌شود. این بقعه‌ی جدید که بیش از 70 متر مربع مساحت دارد چندان قدیمی نیست اما هنوز هم می‌توان قسمت‌هایی از حرم قدیمی را در ساختمان آن مشاهده کرد. درب ورودی این مقبره‌ی زیبا در سمت شمالی آن قرار دارد و ایوان خوش‌منظره‌ی آن درست روبروی درب است. کتیبه‌ی نیز در مقبره‌ی امامزاده سید محمد والی قرار دارد. سنگ قبرها، تنورهای قدیمی و هاون‌های سنگی تراش خورده، از اشیایی هستند که در طول بازسازی مرقد امامزاده سید محمد والی کشف شده اند.
شکم گردی در درکه
تقریبا می‌توان گفت از اصلی ترین اهداف گردش در محله‌ی درکه، سر زدن به رستوران‌ها و کافه‌ها و درکه‌های تنقلات فروشی متنوع این محله است. اینجا در کناره‌ی رودخانه‌ی همیشه خنک درکه می‌توانید هر رستورانی که دوست دارید پیدا کنید. از رستوران‌های بسیار لوکس گرفته تا کبابی و جگرکی‌های هوس برانگیز. از دکه‌های هله هوله فروشی گرفته مثل لواشک، آلو ترش، و شاتوت‌های تازه تا دست‌فروشانی که گردو و بلال می‌فروشند. بساط دود هم که تا دلتان بخواهد فراهم است. جدای از تمام این‌ها، از میوه‌های ارگانیک باغ‌های اطراف نباید غافل شد. میوه‌های نوبرانه ای که مردم محلی بر اساس فصل‌های سال در مسیر مردم و گردشگران برای فروش پهن می‌کنند.