سنت های عجیب و غریب دنیا

آیا تاکنون فکر کرده‌اید که چند آئین و سنت عجیب در دنیا وجود دارد؟ هر روز سنت‌های جدید و ناشناخته‌ای در سراسر دنیا به وجود می‌آید و خیلی از این سنت‌ها پیروان کمی دارند. مذاهبی هم هستند که از طریق پیروان آن، در طی هزاران سال دست به دست نسل‌های مختلف شده‌اند و به دلیل ماهیت باستانی خود، می‌توانند مفید یا حتی خطرناک باشند. در این مطلب همراه اسمارتیز باشید تا با سنت‌های عجیب و غریب دنیا آشنا می‌شوید. البته اگر مشکل قلبی دارید خیلی به عکس‌ها دقت نکنید چون شاید برای‌تان خوشایند نباشد!

فستیوال فوکت وجترین (Phuket vegetarian festival)

خیلی به اسمش دقت نکنید چون ربطی به گیاه‌خواری ندارد. در این سنت عجیب و غریب، مردم به مدت 9 روز گوشت نمی‌خورند. خب تا اینجا ممکن است خیلی عجیب نباشد اما قضیه وقتی عجیب و ترسناک می‌شود که بدانید پیروان این آئین اشیای تیز را از دهان یا گونه‌های خود رد می‌کنند!

قربانی خرس آینو (Aino bear worship)

پیروان آینو که در نواحی ژاپن و روسیه سکونت دارند، طبق سنت عجیب و غریب‌شان خرس‌ها را قربانی می‌کنند. آن‌ها باور دارند خرس خداست و این حیوانات را برای آرامش روح انسان‌ها قربانی می‌کنند. این قبیله خرس ماده را از غار خود بیرون آورده و قربانی می‌کنند. سپس از بچه‌های خرس ماده به مدت 2 سال نگهداری و مراقبت می‌کنند.

پرتاب بچه‌ها (Throwing Babies)

در هند، خانواده‌های نوزادان تازه متولد شده، نوزادان خود را از پشت‌بام زیارتگاهی به ارتفاع 30 فوت به پائین پرتاب می‌کنند. اعتقاد آن‌ها بر این است که با چنین کاری سلامت فرزندشان تضمین می‌شود! قدمت این سنت به 700 سال پیش می‌رسد. دلیل چنین کاری چه می‌تواند باشد؟ در زمان‌های قدیم که میزان زاد و ولد زیاد بود و علم پزشکی به پیشرفت امروزی نرسیده بود، خانواده‌هایی که امیدی به زنده ماندن فرزندشان نداشتند متوسل به چنین کاری می‌شدند. البته در پائین زیارتگاه سطحی تشک مانند قرار داده‌اند تا برای بچه هنگام سالم بماند! امروزه این آئین توسط دولت هند غیرقانونی شناخته شده اما هنوز هم مادر و پدرانی هستند که به صورت غیرقانونی این عمل را انجام ‌دهند.

خودسوزی (self-immolation)

امروزه این آئین به ندرت انجام می‌شود اما هنوز به طور کلی فراموش نشده است. راهبان بودائی تبت خودسوزی را برای اعتراض به کار اشتباهی که معتقدند مردم و جوامع عمل می‌کنند، انجام می‌دهند. آئین خودسوزی در طول جنگ ویتنام و توسط راهبان بزرگ بودائی آغاز شد.

بریدن انگشتان دست (Cutting Off Fingers)

بیشتر آدم‌ها وقتی افسرده هستند، گریه می‌کنند، عملی شادی‌آور انجام می‌دهند یا پیش مشاور می‌روند. با این‌حال مردم قبیله دانی در پاپوآ گینه نو در هنگام نارحتی یا افسردگی، در حرکتی افراطی انگشتان دست خودشان را قطع می‌کنند. معمولا این مراسم پس از فوت نزدیکان و برای نشان دادن غم و اندوه فراوان انجام می‌شود. امروزه بریدن انگشتان دست توسط دولت محلی غیرقانونی شناخته شده و در بین جوانان قبیله دانی رواج ندارد؛ اما هنوز هم بزرگان قبیله این سنت را از یاد نبرده‌اند.

مراسم تشیع جنازه اسکیموها (The Eskimo Funerary Ritual)

اسکیموها به مبارزه برای بقا شهرت دارند. اما مراقبت از افراد پا به سن گذاشته‌ای که ساده ترین کارهای روزمره خود را نمی‌توانند انجام دهند، در فرهنگ‌شان خیلی جایی ندارد. اسکیموهای جوان در سنتی غم‌انگیز، پیرمردان و پیرزنان را در دریا و قایقی رها می‌کنند تا از گرسنگی یا سرما فوت کنند.

هونن ماتسوری (Hounen Matsuri)

هونن ماتسوری آئین باروری ژاپنی‌ست که هر ساله در روز 15 مارس اجرا می‌شود. در این مراسم افراد با لباس‌هایی به رنگ نارنجی مسیری را تا رسیدن به معبد تاگاتا راهپیمایی می‌کنند و پس از رسیدن به آنجا، برای باروری مردم دعا می‌کنند.

دستکش قبیله ساتر ماو (The Gloves of the Satere Mawé Tribe)

معمولا آئین‌های قدیمی در طول گذر زمان از یادها می‌رود و نسل‌‌های آینده از انجام دادن آن‌ها معاف می‌شوند. اما برای قبیله ساتر ماو اینگونه نیست و پایبندی سفت و سختی به رسوم دارند. مردمان قبیله ساتر ماو پسران‌شان را مجبور می‌کنند تا دستکشی را دست کنند که روی آن مملو از مورچه‌های نیش دار است. پسران این دستکش را به مدت 10 دقیقه دست می‌کنند و به رقص محلی می‌پردازند. این عمل باید 20 مرتبه تکرار شود و پسران باید درد نیش مورچه‌ها را تحمل کنند. مورچه‌ها معمولی نیستند و به مورچه‌های گلوله‌ای شهرت دارند؛ انتخاب نام گلوله‌ای برای آن‌ها به این دلیل است که وقتی کسی را بگزند، دردی معادل گلوله تیر دارد!

اندوکانیبالیسم (Endocannibalism)

در پاپوآ گینه نو، قبیله فور (Fore) به مدت سالیان متمادی رسم اندوکانیبالیسم را اجرا می‌کردند. در این آئین، وقتی فردی از قبیله فوت می‌کند، فرزند بزرگ وی قسمتی از بدن مرده را جدا می‌کند و می‌خورد! باور قبیله بر این است که با چنین کاری، خصلت‌های مثبت و قدرت شخص مرده، به بدن فرزند منتقل می‌شود.

حمل همسر روی ذغال داغ (Carrying Wife Over Burning Coals)

در چین، رسم عجیب و غریبی وجود دارد که مختص خانم‌های باردار و شوهرانشان است! در این آئین شوهر، همسر باردار خود را بغل می‌کند و با پای برهنه از مسیر ذغال داغ عبور می‌کند. باور مردمان محلی بر این است که با عبور موفق از مسیر ذغالی، همسر زایمان موفقی خواهد داشت.

رقص خورشید (Sun Dance)

رقص خورشید رسم قدیمی بومیان آمریکاست که اولین مرتبه توسط قبیله پلینس (Plains) ابداع شد. در رقص خورشید، جنگجویان برای ادای احترام به خورشید، نشان دادن شجاعت و وفاداری‌شان نسبت به قبیله، پوست خود را می‌تراشند و در زیر نور آفتاب آنقدر می‌رقصند تا از حال بروند! برخی از قبیله‌های بومی آمریکا هنوز هم این آئین مذهبی را انجام می‌دهند.

تدفین آسمان (Sky Burial)

در تبت مرسوم است مردگان را در سریع‌ترین زمان ممکن به طبیعت بازگردانند. بنابراین، در رسمی به نام تدفین آسمان، مرده را تکه تکه کرده و بر روی قله کوه قرار می‌دهند تا توسط کرکس‌ها خورده شوند. از نظر بودائیان تبت، وقتی فردی از دنیا می‌رود، بدن وی مانند یک قفسه خالی‌ست و دادن بدن مرده به دیگر موجودات زنده، در قبال طبیعت عملی پسندیده است.

لا توماتینا (La Tomatina)

هر ساله در شهر بونل اسپانیا، نبردی بزرگ به نام لاتوماتینا به وقوع می‌پیوندد. هر ساله در ماه آگست هزاران نفر از اهالی شهر دور هم جمع می‌شوند و با گوجه فرنگی از یکدیگر پذیرایی نه چندان دوستانه‌ای می‌کنند! حدود 72 سال است چنین رسمی به دلیل ماهیت خنده‌دار و سرگرم‌کننده‌اش ، از یاد مردم نرفته.

رسوم و سننی که در این مطلب گفته شد، درست یا غلط، هرکدام فلسفه خاص خود را دارند. شاید از منظر فرهنگ ما ایرانی‌ها غلط باشد و شاید از دید فرهنگ ملل‌های دیگر، مرسوم و پذیرفته شده باشند.